Jak zaczęła się wasza przygoda z "Harrym"?

Alice

Jak w temacie.

Czyli jak trafiłyście na HP i co ta seria wniosła do waszego życia Wink

Zawsze mnie to ciekawi, bo dla mnie "Potter" był książką przełomową.
Pierwszą, którą przeczytałam z własnej woli - o ile nie w ogóle pierwszą, którą w całości sama przeczytałam.
Jako dziecko stroniące od czytania sięgnęłam po książkę dopiero po obejrzeniu filmu, chociaż miałam ją chyba z dwa lata wcześniej.
To było jakieś 9 lat temu, a ja dalej pamiętam, jak przerażona grubością "kamienia" byłam.
Z kolejnymi częściami poleciało, nawet nie pamiętam jak... na pewno szybko.

Więc... "Harry" mnie zmienił, zdecydowanie. Śmiem nawet twierdzić, że zdefiniował wszystko, czym teraz jestem.
Przez tą serię zaczęłam pisać, zawarłam 80% znajomości, które utrzymuję. Od tego zaczęła się moja fascynacją iluzją, ezoteryką, symboliką, zjawiskami nadprzyrodzonymi...
Dojrzewałam na tej serii, dosłownie. Zostałam zaczarowana jako 8 letnia dziewczynka, przez lata żyłam oczekiwaniem na kolejny tom lub film, żeby jako siedemnastolatka wyjść z sali kinowej po IŚcz2 cała się trzęsąc z powodu uczucia irracjonalnej straty.

Boję się myśleć, kim bym była, gdyby nie "Harry Potter".

Ma.TH.i

Hmm... Ja miałam tak, żen pewnego lata, oooj, z pięć lat temu, może cztery, nie pamiętam, polazłam do biblioteki. Podeszłam do półki i patrzę: "Harry Potter". No to wymieniam: pierwsza oglądałam, drugą też, trzecią chyba, tamtą też... o! tej nie znam! Miałam na myśli "zakon Feniksa", a ja głupia wzięłam "Księcia Półkrwi"! Ale już przy pierwszym rozdziale uznałam, że coś jest nie tak, chociaż nie było on przecież aż tak znaczący
! Jednak coś tam wyczułam i ją wymieniłam. No i dopiero potem się wzięłam za szóstą, a jak już tą byłam mega zachwycona, to chciałam wypożyczyć ostatnią, ale jej w bibliotece nie było. NO więc sama sobie ją kpiłam. potem zabrałam się za czytanie tych pierwszych, no i jakoś tak... mania Smile

Ivy

moja przygoda zaczęła się... kiedy 4 cz weszła do kin. jakoś tak zaczęłam przeglądać książki itp. jakoś nagle zaczęłam to oglądać , czytać. to się stało tak szybko że sama dokładnie nie jestem pewna kiedy

Ma.TH.i

U mnie też podobnie Very Happy

Kaspian

Ja notomiast spotkałam się z Harrym Potterem w gimnazjum...miałam bodaj 13 lat. Zobaczyłam Pierwsza częśc na pułce w bibliotece szkolnej. Również zostałam zauroczona i zaczęłam szukac kolejnych części. I teraz chociaz jestem już na studiach nadal jak widać lubię wracać do tego świata.

Alice

Czyli tylko ja jestem świrem, dla którego Potter był przełomem? XD

Sunset

"Kamień filozoficzny" pojawił się w kinach w 2001 roku i od tego zaczęła się moja przygoda z Harry. Najpierw obejrzałam film, potem sięgnęłam po książkę i wciągnęłam się. Potem, po "Czarze Ognia" przyszło opamiętanie i zapomniałam o całej historii. Przestało mnie to bawić, heroizacja Pottera drażniła a styl Rowling stał się strasznie ciężki. Może też przez to, że w tym samym czasie zakochałam się w Kingu a przepaść pomiędzy tą dwójką była ogromna. Do Pottera wróciłam dopiero niedawno, kuszona przez ogół ohów i ahów na temat ostatnich części. Odezwała się wewnętrzna potrzeba dokończenia urwanej historii.

Ma.TH.i

To ty z nas wszystkich najwcześniej zaczęłaś, że tak powiem Very Happy

Sunset

Najwcześniej, ale jednocześnie najkrócej Wink

Lennves

No a moja przygoda zaczęła się kilka miesięcy po książkowej premierze pierwszej części Harry'ego Potter'a. O ile się nie mylę Harry'ego wydano w 2000 roku, koleżanka mi ją poleciła. Ten świat oczarował wtedy ośmioletnią Lennves i pokochała te książki Wink

Potem pojawił się pierwszy film i wtedy było już wiadomo, że jestem stracona. Dzięki Harry'emu zaczęłam częściej sięgać po książki, szybciej czytać i poznałam świat, w którym to przyjaźń i odwaga odgrywa główną rolę. Bo Harry Potter uczy że trzeba się kierować sercem i że w trudnych chwilach można liczyć na przyjaciół. Po premierze filmowej Zakonu Feniksa o ile się nie mylę to był 2007 rok moja fascynacja trochę opadła, byłam strasznie rozczarowana, że Harry nie będzie z Hermioną, że Syriusz ginie i przez kilka lat AŻ tak nie interesowałam się Potterem, nie byłam i nie czytałam księcia (pewnie mnie zabijecie xD), koleżanka namówiła mnie w zeszłym roku na pójście na Insygnia Śmierci część I trochę nie ogarniałam, ale ona mi wytłumaczyła no i wreszcie.. dwa tygodnie przed 15 czerwca nadrobiłam zaległości. W ciągu trzech dni przeczytałam dwie ostatnie książki i obejrzałam Księcia Półkrwi. A teraz.. strasznie żałuję, że Potter się skończył..

Harry Potter był nieodłącznym elementem mojego życia, razem z książkowymi oraz filmowymi bohaterami dojrzewałam, poznawałam swój świat i świat Harry'ego. Po obejrzeniu ostatniej części poczułam, że coś się skończyło, jakiś ważny etap w moim życiu. Wiele osób na forach polskich, jak i zagranicznych piszę, że z premierą ostatniej części zakończyło się ich dzieciństwo, wydaje mi się, że mogę podpisać się pod tymi słowami.

Ma.TH.i

To ty też nie lepsza Smile

Lennves

Sunset

Moim zdaniem duże znaczenie ma tutaj nasz wiek. Gdy pojawił się "Kamień Filozoficzny" zarówno ja, jaki Lennves, byłyśmy już w takim wieku, że mogłyśmy się tym zainteresować i przeczytać całą książkę. Jednak obydwie w pewnym momencie zachłysnęłyśmy się Harrym Potterem i miałyśmy dość długą przerwę w "byciu fanem". O czymś to świadczy.

Cieszę się, że poznałam historię tego młodego czarodzieja, jednak nie mogę powiedzieć, że był on dla mnie jakoś bardzo ważny.

Ma.TH.i

Ja tez tego nie powiem, niemniej ciesze się, że jestem 'fanką' tych książek.